۸ روش اصولی برای تربیت کودک
پدران و مادران باید از تنبیه بدنی پرهیز کنند. تبیه بدنی خشن و خشونت کلامی هیچ وقت نمی تواند به عنوان راه هایی برای تربیت و نظم کودک استفاده شوند. والدین به طور معمول در هنگام عصبانیت به سرعت تنبیه بدنی روی می آورند و امکان دارد متوجه نشوند که در آن لحظه تنبیه کودک برایش چقدر سخت قابل توجیه می باشد.
برای بسیاری از مردم واژه انضباط مترادف با تنبیه است. بیشتر ما در خانواده‌هایی پرورش می یابیم که در آن تنبیه و پاداش روشی بوده که در مورد تربیت دهی به بچه ها به کار می رفته است. اما این روش به بچه ها فرصت انتخاب نمی دهد تا بتوانند مسئولیت پذیری را بیاموزند. هم چنین گرچه پاداش و تنبیه امکان دارد در سنین پایین موثر به نظر آید. اما ممکن است در درازمدت موثر نباشد.
ولی با همه این اوصاف، منظور ما این نیست که کلا روش‌های تنبیهی مطرود و غیر موثر است، در حالی که در برخی از شرایط صرفا تنبیه است که می‌تواند موثر باشد. البته تنبیه یک کودک کار آسانی نیست و انجام آن همراه با غم و رنجش فراوان هم برای کودک و هم برای والدین است.
نکات زیر به شما کمک می‌کند یک تنبیه نرم و لطیف برای کودکتان به کار ببرید:
تبیه باید متناسب با اشتباه باشد.
تنبیه های کوچک برای بدرفتاری های کوچک و تنبیه های بزرگ برای بی ادبی های بزرگ
ایجاد وقفه یا استراحت اجباری
ایجاد توقف یک ابزار بسیار خوب برای تنبیه است که نه برای کودک و نه اولیا توام با تحقیر نیست.
قوانین یک وقفه عبارتند از:
- کودک را از موقعیت دور نمایید.
- با لحنی بسیار محکم و قاطع و بدون داد و فریاد به آنها بگویید که کارش ناپسند بوده است و باید تا پایان یک مدت خاص در آن محل باقی بمانند، نه صحبت کنند و نه جیغ و نه ...
- ماندن در این مکان به ازای هر سال سن کودک یک دقیقه است.
- وقتی زمان تمام می شود کودک باید فورا به خاطر رفتارش از والدین و پرستار در صورت امکان و مناسب بودن جو از فردی هم که با او بد رفتاری شده معذرت خواهی کند.
در صورتی که کودک از عذرخواهی پرهیز کرد او را به محل انزوایش باز گردانید و مراحل را تکرار کنید. اگر هنوز هم حاضر به عذرخواهی نیست باید یکراست به اتاقش برود و تا زمانی که برای بیرون آمدن و عذرخواهی کردن آماده نشده است، بیرون نیاید. نکته قابل اهمیت این است که شما بایدبرای تربیت کودک بازیهای ویدیویی و کامپیوتری و یا هر وسیله سرگرمی دیگر را از اتاقش خارج کنید.
کودکان باید بیاموزند که کردارشان توام با نتایج و عواقبی است.
بدون این عواقب کودکان افرادی خودخواه و گردن‌کش بار می آیند و این وظیفه اولیاست که به یک کودک بیاموزند شخصی مهربان ، منصف، صادق و درستکار باشد. از آنجا که بیشترین یادگیری کودکان از طریق الگوها و نمونه هاست این که با به کار بردن کلمات خشن و از تنبیه های غیرانسانی استفاده نکنیم بسیار حائز اهمیت است.
از این رو مرزها و محدودیتهایی را مقرر کنید. والدین باید بدانند چه نوع محدودیت هایی به چالش همیشگی و دائمی کودک ختم می شود. والدین لازم است به حرف خودشان عمل کنند. آنچه حالا خوب و پسندیده نیست فردا و پس فردا هم نباید پسندیده باشد. هیچ گونه انحرافی از مقررات نباید داشته باشید و الا کودک گیج و سردر گم خواهد شد.
خونسرد و آرام باشید
والدین باید بسیار تلاش کنند تعادل خود را از دست ندهند چون امکان دارد حرفها و یا کارهایی انجام دهند که در آینده به پشیمانی ختم شود. از همه اینها گذشته آنها فقط کودک هستند و کودکان اشتباههای زیادی مرتکب می شوند و البته گاه ارتکاب این رفتارها صرفا برای آزمایش اطرافیان است.
امتیازات و حقوق ویژه را قطع کنید
در صورتی که کودک کاری بسیار ناشایست انجام داد، امتیازات خاصی مانند حق تماشای تلویزیون و بازیهای کامپیوتری و .. را از او سلب کنید. مدت تنبیه از روی میزان نادرستی عمل انجام شده مشخص می شود.
